ترندهای طرح و رنگ بازار ایران در تابستان ۵۷
اینها سه مدل از بهترین خودروهای وارداتی موجود در ایران در روزهای نزدیک به انقلاب بودند. خودروهایی که شاید در مقابل راحتی و ابعاد بزرگ محصولات آمریکایی حرف چندانی برای گفتن نداشتند اما دینامیک بهتر، پایداری بالاتر، کارایی و مصرف مناسب‌تر و ابعاد شهری‌تر آنها چشم خریداران را گفته بود.
آن روزها که ماشین‌های آمریکایی خودروهای معمول و مونتاژی بازار ایران بودند، پژو فرانسه، ب.ام.و و بنز آلمان و برخی تولیدات ژاپنی نظیر تویوتا و مزدا هنوز برای خریداران در رده‌ای پایین‌تر از کادیلاک، بیوک، لینکلن و پونتیاک بودند. طرح‌های انقلابی این سه خودرو اما در برابر خودروهای خشن آمریکایی یک چیز را ثابت می‌کند.
اینکه اروپایی‌ها و بعدا ژاپنی‌ها درک بهتری از مفهوم خودرو در آن عصر داشتند. درکی که به فاصله یک دهه عمده سهم بازار برندهای آمریکایی را به واسطه موتورهای حجیم، مصرف بالا، هزینه نگهداری زیاد و ابعاد نامناسب برای عبور و مرور شهری به حساب خودروسازان اروپایی و آسیایی واریز کرد.
یک نکته جالب آن دوره بازار ایران هم رنگ است. قرمز، سبز و طلایی از بهترین رنگ‌هایی هستند که زمانی به وفور در ایران از سوی خریداران انتخاب می‌شدند ولی امروزه دیگر از بازار حذف شده‌اند و جای خود را به سیاه، سفید و نقره‌ای داده‌اند.
