راهکارهایی برای جدایی آسان کودکان از والدین در آغاز سال تحصیلی
رفته‌رفته به آغاز سال تحصیلی نزدیک می‌شویم. فرزند من امسال به مدرسه می‌رود. من دغدغه‌های فراوانی در این مورد دارم: از انتخاب مدرسه گرفته تا پوشاک و لوازم‌التحریر و … . همه‌جا پر است از تبلیغات مدارس رنگارنگ و امکاناتی که گاهی نام‌شان هم به گوش ما نخورده‌اند! هزینه‌های نجومی ثبت‌نام در مدارس هم که قوزِ‌بالا‌قوز است! البته این وضعیت مختص ایران نیست. پژوهشی که در آمریکا انجام شده است نشان می‌دهد ۲۰ درصد والدین برای پرداخت هزینه‌های پیش‌دبستانی و مهد‌کودک فرزند خود زیر بار قرض رفته‌اند! در کنار تمامی این دغدغه‌ها، نگرانی از کنار‌آمدن کودکان با مدرسه و جدا‌شدن از والدین نیز بسیار جدی است. در این مقاله راهکار‌های غلبه بر این مشکل را بررسی می‌کنیم.
ما امسال کوچک‌ترین دختر‌مان را به مدرسه می‌فرستیم. از همین امروز، نگران روز اول مدرسه هستیم و خودمان را برای خداحافظی تلخ احتمالی آماده می‌کنیم. روزی که خواهر بزرگش را در پیش‌دبستانی گذاشتیم به یاد دارم: به‌راحتی از ما جدا شد؛ من هم از اینکه گریه‌و‌زاری نکرد احساس غرور می‌کردم. با خودم فکر می‌کردم که ببین چه دختر خوبی تربیت کرده‌ایم! ما عجب والدین معرکه‌ای هستیم!
خیلی زود مشخص شد تربیت ماهرانهٔ ما دلیل گریه‌نکردن دخترم نبود! او فکر می‌کرد پیش‌دبستانی رویدادی یک‌روزه است. چشم‌تان روز بد نبیند! روز دوم که فهمید مدرسه واقعیت هر‌روزهٔ زندگی او‌ست حسابی تلافی کرد! هق‌هق‌هایش کمی پیش از خداحافظی شروع شد و فریاد «نرو مامان!» او هنوز در گوشم است و روحم را آزار می دهد.
معلمان پیش‌دبستانی کمک فراوانی به ما کردند و التیام‌بخش درد آن لحظات دشوار بودند. آنها به ما اطمینان دادند که با رفتن ما و شروع کلاس دخترم، این گریه‌و‌زاری‌ها تمام می‌شود. آنها به ما کمک کردند با‌اطمینان و در عین حال با‌محبت از فرزند خود جدا شویم. معلمان توصیه‌ای همیشگی برای والدین دارند: اگر گریهٔ فرزند‌تان شروع شد، به‌سرعت مدرسه را ترک کنید! اما این راهکار برای همهٔ والدین تجربه‌ای درناک است. تنها‌گذاشتن فرزند درحالی‌که گریه می‌کند، تجربه وحشتناکی است. آیا واقعا راه دیگری وجود ندارد؟
ما راهکار‌های سازگار‌کردن کودکان با مدرسه را بررسی کرده‌ایم و توصیه‌های مفیدی برای شما داریم. با ما همراه باشید.
۱. برنامه‌های روز اول مدرسه را بررسی کنید
برنامه‌های روز اول مدرسه را پیش از آغاز سال تحصیلی جویا شوید. این برنامه‌ها و مراسم را برای فرزند خود توضیح دهید و ذهن او را آماده کنید. مرور فرایند‌ها اهمیت بالایی دارد و از شوکه‌شدن کودکان جلوگیری می‌کند. تصور کنید وقتی کودک‌تان را در جایی نا‌آشنا رها می‌کنید و بی‌مقدمه از او خداحافظی می‌کنید چه حالی به او دست می‌دهد.
۲. خداحافظی را طول‌و‌تفصیل ندهید
بسیاری از مدارس، اجازه ورود به کلاس‌های درس را به والدین نمی‌دهند. آنها دلیل خوبی هم دارند: هرچه خداحافظی طولانی‌تر شود، جدایی سخت‌تر و پرمسئله‌تر می‌شود. جدایی از فرزندان دردناک است اما بد نیست بدانید که گریهٔ آنها چند دقیقه پس از رفتن شما قطع می‌شود! فرزند شما به‌سرعت با فضای مدرسه سازگار می‌شود و رفتن شما را فراموش می‌کند. روال امور مدرسه برای کودکان آرامش‌بخش است.
۳. فراموش نکنید مدرسه شرایط زندگی کودکان را دگرگون می‌کند
تمرکز‌داشتن و حرف‌شنوی در تمام طول روز، اولین بار در مدرسه روی می‌دهد. این تقاضا‌ها با شرایط زندگی در خانه بسیار متفاوت است. مدرسه به کودکان می‌آموزد مانند افراد بالغ رفتار کنند. این تغییر شرایط و انتظارات تأثیرات فراوانی بر وضعیت روانی و عاطفی کودکان دارد. درک این مسئله به ما کمک می‌کند فرزند خود را برای رویارویی با این تجربه آماده کنیم.
۴. کودکان باید احساس کنند مدرسه واقعا خانهٔ دوم آنها‌ست
اگر فرزند‌تان بیش از یک هفته با مدرسه‌رفتن مشکل داشت، باید اقدامات جدیدی انجام دهید. شیوه‌های آرام‌کردن فرزند‌تان در خانه را با معلمان مطرح کنید. شاید بد نباشد عکسی خانوادگی، عروسکی خاص یا حتی پتوی او را به مدرسه ببرید. اگر فرزند‌تان دل‌تنگ خانه شد، این وسایل می‌توانند به او آرامش دهند. سازگار‌شدن دختر بزرگم با پیش‌دبستانی چند ماه طول کشید. یکی از عروسک‌هایش را همراهش کردم و از او خواستم هرگاه دل‌تنگم شد، عروسکش را بغل کند و بداند من به یادش هستم.
۵. روحیه خود را حفظ کنید و مثبت بیندیشید
جدا‌شدن از فرزند دردناک است، به‌ویژه اگر چشمانش گریان باشد. اما شما باید وانمود کنید که همه‌چیز مرتب است! کودکان ازنظر شهودی و عاطفی با ما ارتباط دارند و کوچک‌ترین احساسات ما را درک می‌کنند. اگر ناراحتی خود را بروز دهید، ناراحتی فرزند‌تان را چندبرابر کرده‌اید! بغض خود را نگه دارید و بعد از خروج از مدرسه بزنید زیر گریه. زمان جدایی باید لبخند به لب داشته باشید.
اگر دغدغه یا تجربه‌ای در این خصوص دارید، می‌توانید برای ما نظر بگذارید. تجربیات شخصی شما می‌تواند به والدین درگیر در چنین وضعیتی کمک کند. همگی قدر‌دان شما خواهیم بود.
