اولین بار است که موتورسیکلت می‌خرید؟
مهم‌ترین مزیت موتور سیکلت ها، سرعت حرکت در شهرهای پرترافیک، مصرف سوخت پایین، عبور از معابر باریک، کم هزینه بودن، نیاز نداشتن به جای پارک بزرگ و… است. در عوض معایب آن خطر بیشتر و ایمنی کمتر، محدود بودن تعداد سرنشینان، آلاینده بودن و… است. اما سوال اصلی این است که موتورسیکلت را به چه منظور می‌خواهید استفاده کنید؟ پاسخ به این سؤال کمک می‌کند که انتخاب مناسبی در میان برندهای موتورسیکلت داشته باشید. کدام برند؟ کدام موتور؟
شاید شما در جستجوهای اینترنتی با دسته‌بندی‌های مختلفی در این زمینه مواجه شوید، اما دسته‌بندی‌هایی که ما در ایران بیشتر به گوش‌مان خورده و آنها را می‌شناسیم از این قرار است: موتورهای ریس یا مسابقه‌ای، موتورهای استریت یا خیابانی، موتورهای کراس، موتورهای تریل، موتورهای نیکد یا عریان خیابانی، موتورهای ایندورو، موتورهای بیابانی، موتورهای مسافرتی و اسکوترها. در جدول زیر سعی کرده‌ایم هم کاربری این موتورها را بیان کنیم و هم نمونه‌های موجود در بازار ایران را بگوییم.
به حجم موتور هم نگاه کنید
به طور کلی موتورسیکلت‌ها را بر اساس دو مدل می‌توان طبقه‌بندی کرد؛ یکی بر اساس کارکردی که دارند و یکی هم بر اساس حجم موتور. در حقیقت اینکه قرار است شما چه استفاده‌ای از موتورسیکلت بکنید در انتخاب حجم موتور آن تأثیرگذار خواهد بود. موتورسیکلت‌ها از نظر حجم به ۹ دسته تقسیم می‌شوند. در جدول زیر کاربری هر یک از این حجم‌موتورها مشخص شده است. بد نیست همین‌جا بگوییم که موتورهای بالای حجم ۲۵۰ سی‌سی طبق مقررات در کشورمان پلاک نمی‌شوند.
کلاچ‌دار بخریم یا بدون کلاچ؟
کسانی که برای کار و استفاده حرفه‌ای سراغ موتورسیکلت می‌روند معمولا انتخاب‌شان موتورسیکلتهای کلاچ‌دار است، دلیلش هم این است که این موتورها از قدرت بیشتری برخوردارند، کیفیت‌شان بهتر است و هزینه کمتری هم روی دست راکب آن می‌گذارند. اما کسانی که برای رفت و آمدهای روزانه خود می‌خواهند از موتورسیکلت استفاده کنند و بیشتر راحتی در رانندگی با موتور برایشان اهمیت دارد، سراغ بدون کلاچ‌ها می‌روند. البته این انتخاب یک دلیل دیگر هم دارد؛ به طور کلی حجم باک بنزین موتورهای بدون کلاچ کمتر از موتورهای کلاچ‌دار است.
چه موتورهایی نیاز به مجوز دارند؟
قانون راهنمایی و رانندگی در کشورمان اینطور است که به موتورسیکلتهای با حجم بالای ۲۵۰ سی‌سی پلاک نمی‌دهد. حجم موتور این موتورسیکلت‌ها معمولا ۴۰۰ یا ۱۰۰۰ است و اگر آنها را در خیابان دیدید باید بدانید که یا غیرقانونی در حال تردد هستند یا به سازمان و نهادی مربوط می‌شوند. اما در پیست موتورسواری می‌توان از آنها استفاده کرد. کسانی که می‌خواهند از این موتورهای در پیست استفاده کنند باید به هیأت موتورسواری ایران بروند تا پلاک مخصوص پیست بگیرند. بعد هم براساس کروکی محل استقرار موتور تا پیست موتورسواری، در مسیری مشخص به آنها مجوز تردد داده می‌شود. یک محدودیت دیگر هم درخصوص موتورسیکلت‌ها وجود دارد؛ حداکثر سرعت این وسایل نقلیه باید ۱۲۰ کیلومتر باشد تا پلیس به آنها پلاک بدهد. پس قاعدتا هر نوع موتورسیکلتی که بتواند سریع‌تر از ۱۲۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند، هرگز مجاز به تردد داخل شهرها نیست و باید در همان پیست‌ها جولان دهد.
اسکوتر برقی هم پلاک می‌خواهد
اسکوترهای برقی هم یکی از وسایل نقلیه دوچرخ هستند که در سال‌های اخیر حسابی طرفدار پیدا کرده‌اند و اتفاقا خانم‌ها هم زیاد سراغ این نوع موتورها رفته‌اند. این موتورها تا سال گذشته (۱۳۹۷) نیاز به پلاک‌گذاری نداشتند و به همین دلیل خیلی مورد استقبال قرار گرفتند. اما همین افزایش تعداد آنها در معابر شهری و سخت شدن کنترل آنها باعث شد راهنمایی و رانندگی در اواسط سال گذشته در ابلاغیه‌ای اعلام کند که اسکوترهای برقی هم باید از این پس پلاک دریافت کنند.
